Piemont kojarzony jest bardziej z Francją i Szwajcarią niż z Włochami, niemniej jest to region bardzo chętnie odwiedzany przez turystów z racji swojej niezwykłej różnorodności kulturowej, pięknych widoków i doskonałych warunków do uprawiania sportów zimowych. Region także szczyci się wyszukaną kuchnią oraz produkcją znakomitych win, które spędzają sen z powiek największym koneserom tego zacnego trunku.

Malowniczy region położony jest w północnej części Włoch przy granicy z Francją i Szwajcarią, które jako sąsiednie państwa od zawsze miały wpływ na jego kulturę i historię. Wysokie łańcuchy Alp Zachodnich otaczają faliste tereny Niziny Padańskiej, na której rozlewa się Piemont ograniczony od południa pasmem Apeninu Liguryjskiego. Podzwrotnikowy klimat sprawia, że powietrze jest chłodne, typowo górskie, studzące słynny południowy temperament i hartujące turystów wypoczywających w malowniczych  kurortach.

Teren Piemontu w starożytności zamieszkiwały plemiona Taurynów i Salasów, po których schedę przejęli Rzymianie popadający w liczne konflikty z Longobardami i Frankami. Wiek XI wprowadził region pod skrzydła margrabstwa Turynu, po którym nastało panowanie dynastii sabaudzkiej. Okres okupacji francuskiej przypadł na lata 1798-1814 i odcisnął się piętnem przede wszystkim na kulturze i porozumiewaniu się, gdyż języka francuskiego używano na tych ziemiach do końca XIX stulecia. Region zapisał się także w historii narodu włoskiego, ponieważ król Piemontu Wiktor Emanuel II z pomocą hrabiego Cavour poprowadził Włochy do zjednoczenia stając się jednocześnie królem połączonego państwa ze stolicą w Turynie.

Piemont jest obecnie najlepiej rozwiniętym gospodarczo regionem Włoch, w trakcie zwiedzania którego koniecznie trzeba zasiąść w którejś z turyński restauracji na kawie i wybornym cieście, zobaczyć ufortyfikowaną opactwami dolinę z punktu widokowego Sacra di San Michele, podziwiać najwyższy szczyt w Alpach – Mont Blanc – z naturalnego punktu widokowego Testa d'Arpa, posmakować spaghetti z białymi truflami lub przemierzyć największy włoski park narodowy chroniący piękno głębokich alpejskich dolin i przepięknych gór.

Stolica regionu – Turyn – może kojarzyć się ze znanym przemysłem samochodowym, ale nie tylko. Miasto zachwyca także barokową architekturą oraz wspaniałymi zabytkami przyciągającymi turystów wypoczywających w górskich kurortach. Metropolię pełną XVII-wiecznych pałaców upodobał sobie m.in. Fryderyk Nietzsche podziwiający arystokratyczny spokój i niezwykłą atmosferę. Rzymska osada przechodziła wielokrotnie z rąk do rąk, należała do Królestwa Longobardów, była stolicą Sabaudii, a po odrodzeniu stała się na pewien okres stolicą Włoch, którą w 1870 r. przeniesiono do Rzymu. Prestiż miasta wzrósł dzięki fabryce samochodów napędzające tę gałąź włoskiego przemysłu oraz patronowaniu zimowej olimpiady w 2006 roku. Entuzjaści baroku z pewnością docenią siatkę ulic rozmieszczoną według wykwintnego stylu, wyznaczoną reprezentacyjną Via Roma ze sklepami największych kreatorów mody, wytwornymi kawiarniami, restauracjami, dwornymi pałacami i prestiżowymi muzeami. Olbrzymi renesansowy plac Piazza Castello, zaprojektowany na planie prostokąta otoczony jest królewskimi pałacami, warto się z niego udać w kierunku zamkniętej dla ruchu kołowego dzielnicy handlowej, gdzie można zrobić zakupy i dobrze zjeść lub wybrać się na Piazza della Republica – największy targ w Europie, na którym z pewnością nie zabraknie wyszukanych pamiątek z północnej części Włoch. Za Parco del Valentino, który ożywa wieczorami i sprzyja spacerom znajduje się interesujące Museo dell'Automobile z wspaniałą kolekcją zabytkowych aut, znaną w całej Europie. Bliźniacze barokowe kościoły strzegą wejścia na plac Piazza San Carlo określany „salonem Turynu”, w którym bywają najbogatsi mieszkańcy miasta. Ozdobny styl i wykwintne zdobienia można podziwiać w kościele San Lorenzo lub zobaczyć najbogatszą na świecie kolekcję broni dumnie eksponowaną przez muzeum Armeria Reale, natomiast więcej czasu trzeba poświęcić na zwiedzenie pięknego pałacu Palazzo Madama z wykwintnymi ogrodami, w których warto usiąść po męczącej wędrówce. Z ogarniętego przepychem miejsca już tylko krok do jedynej renesansowej świątyni w mieście – XV-wiecznej katedry św. Jana Chrzciciela, w której znajduje się Całun Turyński przyciągający swoją aurą i tajemniczością wielu turystów. Do ciekawszych atrakcji inspirujących podróżników należy fantazyjny i luksusowy pałac myśliwski należący przed wiekami do dynastii sabaudzkiej, wpisany dzięki swojemu misternemu charakterowi na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO. Zupełnie zaskakujące jest drugie po kairskim, największe na świecie, muzeum egipskie mieszczące się w Palazzo dell'Accademia delle Scienze. Swoim niezwykłym klimatem przyciąga turystów także Museo Nazionale del Cinema – niezmienny symbol Turynu opowiadający historię światowej kinematografii, w której Włochy odegrały niebagatelną rolę. Zwieńczeniem wędrówki po pięknym mieście może być wyprawa na Monte dei Cappuccini – niewielkie wzgórze z klasztorem Kapucynów, z którego zapierający dech w piersiach widok na Turyn i Alpy może zadziwić niejednego turystę. W mieście można również wspaniale zjeść, liczne bary i punkty gastronomiczne serwują wspaniałe regionalne potrawy, a klimatyczne kawiarnie mają w swojej ofercie najlepsze przekąski, ciasta i lody będące smakowitą wizytówką miasta. Najlepsze puby skupiają się przy nabrzeżu i ciągną się w kierunku Parco del Valentino, a za najbardziej rozbawioną dzielnicę uchodzi Murazzi, w której tanecznym rytmie można przepaść do samego rana.

Najważniejsze tereny narciarsko-snowboardowe:

Valietta – Sestriera – rozległy kompleks sportów zimowych zwany „Drogą Mleczną” obejmuje wiele wspaniałych ośrodków na terenie Alp. Trzeci co do wielkości region narciarski we Włoszech polecany jest wszystkim miłośnikom sportów zimowych, którzy mają do dyspozycji rekordowo długie, bardzo dobrze przygotowane nartostrady. Okoliczne kurorty Bardonecchia, Cesana, Claviere, Sestriere, Susa i Sauze d'Oulx łączą w sobie tradycyjne budownictwo ludowe, niezwykłą rzeźbę terenu i wspaniałą infrastrukturę hotelową zapewniającą wypoczynek na najwyższym poziomie. Narciarze i snowboardziści mają do dyspozycji trasy o rożnym stopniu trudności, położone w lasach i na dobrze nasłonecznionych stokach, dodatkowo są sztucznie naśnieżane i obsługiwane przez nowoczesne wyciągi, co gwarantuje niezapomniane przeżycia. Na rozległych terenach snowboardowych mogą szaleć miłośnicy jednej deski, a po licznych przeżyciach związanych z białym szaleństwem warto udać się do jacuzzi, by zrelaksować zmęczone ciało, pograć w squasha lub tenisa, dla niestrudzonych turystów dostępne są także liczne lodowiska i centra fitnessu. Niebywałe przeżycia gwarantuje jazda na skuterach śnieżnych i psich zaprzęgach, bardziej majętni turyści mogą podziwiać wspaniałe widoki z helikoptera, nie brakuje też wycieczek na nartach śnieżnych, lodowej wspinaczki i treningu w jeździe samochodem po lodzie. Górskie bary otwarte są do późnych godzin, natomiast wspaniałe restauracje serwują regionalne potrawy przygotowane według tradycyjnych receptur. Wiele ciekawych i niepowtarzalnych pamiątek można znaleźć podczas organizowanego co drugą niedzielę Gran Balon – targu staroci.

Macugnaga – niewielki, ale bardzo prężnie działający ośrodek narciarski położony w najbardziej wysuniętej części Piemontu u podnóża masywu Monte Rosa przyciąga swoim niepowtarzalnym klimatem miłośników sportów zimowych pragnących wypoczywać w cichej i przytulnej atmosferze. Hotele, bary i restauracje ulokowane są w centrum sympatycznej miejscowości ozdobionej dodatkowo typowo włoskim pałacem. Narciarze mają do dyspozycji około 40 km nartostrad o różnym stopniu trudności, świetnie wyposażony jest snowpark, a dobrze wyznaczone trasy dla narciarzy biegowych przebiegają na dnie doliny Anzasca. Po narciarskim szusowaniu można wspinać się po zamarzniętych wodospadach, latać na paralotni czy wyszaleć się na skuterach śnieżnych, natomiast z pozasportowymi atrakcjami można zetknąć się w kopalni złota „Gula” i w muzeum regionalnym przekształconym w tradycyjną chłopską izbę w stylu góralskim.

Świętowanie życia to we Włoszech nic innego jak spożywanie posiłków i picie zacnych trunków. O włoskiej kuchni mówi się, że jest jedną z najlepszych kuchni na świecie, stąd jej wielka popularność w wielu krajach, gdzie lokale z włoskim jedzeniem można spotkać praktycznie na każdym rogu ulicy, a włoskie nazwy własne nie są już tak obce i na dobre zadomowiły się w powszechnym słownictwie. Spaghetti, pizza, ravioli czy lasagna to potrawy, które na stałe zagościły też na stole niejednego domu. Nie tylko takie menu jest domeną wyśmienitej kuchni, w której dominują świeże owoce, zioła, ryby i jarzyny stosowane od wieków przez włoskich kucharzy należące do zdrowej diety, której nie zaszkodzi nawet mały dodatek oliwy.

Kuchnia włoska to również wpływy innych kuchni pozostawiające swój ślad dzięki bogatej historii, wyraźnie dominują wpływy francuskie, austriackie czy greckie, chociaż wielu Włochów uważa, że właśnie domowe jedzenie jest tym najbardziej wartościowym.

Włosi mają silnie zakorzenione tradycje kulinarne, przez co spożywanie posiłków jest prawdziwym, często bardzo długim, ale jakże smakowitym rytuałem. Obowiązkowe śniadanie prima calzione nie może obejść się bez cappuccino oraz brioche lub cornetto – miękkiej bułki francuskiej nadziewanej dżemem, kremem czy czekoladą, taki posiłek można spokojnie skonsumować stojąc przy barowej ladzie. Jeżeli ktoś zgłodnieje od razu sięga po panini – wielkie kanapki składające się z bagietki przełożonej kiełbasą, serem i różnorodnymi dodatkami, w zależności od gustu. Bary z takimi kanapkami zwane paninoteca to standardowy obrazek większych miast, zamawia się zwykle tramezzini – gotowe kanapki z białego chleba z różnymi dodatkami lub gorące toste z serem lub szynką i pomidorem. Przed południem najlepiej zamówić coś na wynos w barze tavola calda, wszędzie można też kupić pojedyncze kawałki pizzy. Zapiekanki focacce obłożone serem lub pomidorem ze szpinakiem, wątróbką lub mięsem spotykane są na targach, tak samo jak popularne suppli – zapiekane kule ryżu wypełnione farszem mięsnym.

Obiad – pranzo – zazwyczaj zaczyna się od antipasto – przystawki (mogą nią być surowa szynka prosciutto, gotowana cotto lub wędzona crudo z serem mozzarella) po której następuje kulinarna celebracja zupy, risotto lub dania z makaronem zwanych ogólnie il primo, następnie ryba lub mięso, ser, świeże owoce, czyli il secondo i na koniec kawa. Pochłonięcie wszystkich dań zalecane jest wyłącznie turystom z nadmiernym apetytem.

Contorni – sałatki lub warzywa można zamawiać i spożywać osobno, w każdej restauracji można dostać też makaron z sosem pomidorowym – pomodoro lub mięsnym – al ragu, różne pasty, spaghetti z sosem bolońskim lub napoli, risotto czy też tortelini – pierożki z nadzieniem mięsnym lub serowym.

Przebywając na wczasach we Włoszech nie wypada przejść obojętnie obok lodów włoskich – gelato – cieszących się popularnością nie tylko w tym kraju. Lody w wafelku – un cono – można kupić dosłownie wszędzie, a najlepsze gelaterie przyciągają tłumy smakoszy tego cudownego i orzeźwiającego daru niebios. Raj dla podniebienia najlepiej testować w lodziarniach wyrabiających lody na miejscu, zwanych Produzione Propria.

Niezwykle smaczne są chleby wyrabiane w małych piekarniach, Włosi sceptycznie podchodzą do masowych wyrobów artykułów spożywczych, dlatego ich kuchnia ma tak wysublimowany smak, niemniej sery takie jak Bel Paese, Gorgonzola czy Taleggio produkowane są już przez większych producentów.

Cokolwiek nie mówić o pizzy we Włoszech, skąd się wywodzi, smakuje wyjątkowo, inaczej niż w innych krajach szczycących się jej podawaniem. Pieczona w piecach opalanych drewnem – forno a legna – podawana jest w sposób tradycyjny, na cienkim cieście bez zbędnych udziwnień, które weszły do mody, gdy to smakowite danie stało się powszechne. Pizzerie mogą mieć różny charakter, ale w tych najprawdziwszych można kupić wyłącznie pizzę, napoje i piwo. Obecnie żaden Włoch nie byłby w stanie zliczyć ile gatunków pizzy może zaoferować przeciętna restauracja.

Stołować można się także w „spaghetteriach” oferujących proste dania mączne i makarony spaghetti najwyższej klasy z całym wachlarzem sosów lub w „osteriach” – specjalizujących się w domowych kulinariach restauracjo-pubach.

Spacerując po włoskich ulicach bardzo często można poczuć aromat świeżo parzonej kawy. Humor można poprawić sobie espresso, caffe lungo – z większą ilością wody, Americano – z domieszką alkoholu, macchiato – podawaną z małą ilością mleka lub caffe late – przypominającą polską białą kawę.

Za Alla spina – piwo z beczki – mogą zabrać się wszyscy miłośnicy tego wspaniałego napoju; popularne piwa to Moretti, Peroni i Dreher, natomiast wódka grappa to mocniejszy trunek pochodzący z Bassano di Grappa w Wenecji Euganejskiej, a za najlepsze włoskie brandy uchodzi Stock. Także wina mają swoje wzmocnione wersje w postaci Martini, Cinzano czy Campari, natomiast po obiedzie dobrze smakuje gorzki drink Amaro lub Amaretto – słodszy z intensywnym smakiem migdałów. Ciekawym doświadczeniem może być skosztowanie gęstej, podpalanej, słodkiej, anyżowej mieszanki z ziarnkiem kawy – Sambuki, w każdym barze można zamówić też Strega – żółty, słodki likier o ziołowo-szafranowym smaku. Włosi popisują się także szerokim wachlarzem win, najlepiej smakują Soaves, Valpolicella i Chianti, w końcu włoskie wina zmieniają każdy posiłek i spotkanie rodzinne w przyjemne wydarzenie towarzyskie. We Włoszech ze względu na klimat uprawia się najwięcej odmian winorośli i produkuje najwięcej wina, niż w jakimkolwiek innym kraju. Każdy region ma swoje specyfiki, głębią smaku wyróżniają się Recioto Amarone i Recioto Amabile robione z suszonych winogron, czołowi producenci to Allegrini, Antinori, Clerico, Bruno Giacosa czy Angelo Gala. Warto zapamiętać takie słowa jak wino czerwone – rosso, białe – bianco i różowe – rose lub rosato, żeby później nie mieć problemu w restauracji z doborem ulubionego bukietu.

Istotne we włoskiej kuchni jest pewne rozróżnienie polegające na przykład na tym, że mieszkańcy północy jedzą pasta – makaron w kształcie wstążek, natomiast południowcy spożywają rurki. Północ słynie z makaronów zrobionych z jajek, często podawane są alla Bolognese – z klasycznym sosem, z chudą cielęciną i pomidorami, przyprawionym marchewką, selerem i prosciutto, natomiast klasyczny południowy makaron produkowany jest masowo i podawany z sosem napoletana, na bazie wieprzowiny. Takich podziałów jest wiele i można je zauważyć w różnych odmianach regionalnych, których we Włoszech nie brakuje.

Kulinaria Piemontu idą w parze ze świetną kuchnią Doliny Aosty i można je traktować jako całość, gdyż wykazują się bliskimi związkami z pobliską kuchnią francuską urozmaicaną masłem i śmietaną. Smakowitym, regionalnym rarytasem są białe trufle pochodzące z okolic Alby, które dodaje się najczęściej do makaronu lub risotta. Miejscowi Włosi polecają także szlachetne borowiki, kasztany oraz regionalny sos z oliwek, anchois, czosnku, masła i śmietany zwany bagna caoda. Niejeden turysta uległ makaronowi z mięsem lub pieczarkami – agnolotti i cappelletti, serwowanym z mięsem gotowanym lub duszonym w winie. Niezwykły zapach mają sery tomini, robiole i tume często podawane jako spumone piemontese – mus z sera mascarpone z rumem, gotowana śmietana panna cotta, a także interesujące mężczyzn tzw. pocałunki kobiety, czyli baci di dama. Wzgórza Le Langhe i Monferrato słyną z winorośli, z której wyrabia się wyśmienite wina Barolo, Barbera i Nebbiolo, a najcenniejszym słodkim winem musującym jest Asti podawane wyłącznie w odpowiedniej temperaturze.

Włochy można scharakteryzować krótko: pizza, telewizja, fiat i piłka nożna, natomiast typowego Włocha rozpoznaje się po urodzie, krzykliwości, gadatliwości i wiecznym uśmiechu. Współczesna Italia pełna jest kulturowych paradoksów, które bardzo często można zauważyć wypoczywając w tej zadziwiającej i pięknej krainie. Powszechnie uważa się, że Włochy to mieszanka zamieszkujących je wielkich rodzin ideologicznych, politycznych i zawodowych. Rodzina jest niezwykle ważna i każda dąży do swojej suwerenności, można to zauważyć w bezpośrednich kontaktach z tymi impulsywnymi, ale bardzo przemiłymi i pogodnymi ludźmi. System społeczny jest nieco urozmaicony, niemniej różnice są mało widoczne i polegają na przykład na tym, że marchesi, czyli markizowie są biznesmenami, niektóre klany liczą się w bankowości, a inne rodziny odnoszą sukcesy w produkcji wina. Są też klasy średnie, czyli borghesi i contadini – rolnicy, którzy także tworzą rozpoznawalne grupy. Wszystkich łączy jednak narodowe motto: fatta la legge, trovato l'inganno – czyli po uchwaleniu prawa znajdzie się sposób, aby je obejść.

Włosi mają jeszcze jedną cechę, są niezwykle dumni ze swej bogatej historii i kultury, gdyż mają więcej zabytków niż w jakimkolwiek innym kraju wpisanych na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO, przez co Półwysep Apeniński jest tak tłumnie odwiedzany przez turystów. Dużą rolę w życiu religijnym odgrywa Watykan, a celebrowanie katolickich sakramentów począwszy od chrztu, przez Pierwszą Komunię, obrzędy zaślubin po pogrzeb jest we Włoszech nadal widoczne. Największe uroczystości odbywają się podczas Wielkanocy, kiedy liczne procesje przemierzają ulice miast, Bożego Narodzenia i dnia Wszystkich Świętych. Silne jest także poczucie przynależności do rodziny, miasta i przede wszystkim klubu piłkarskiego czy też własnego domu, można to zauważyć podczas bezpośredniej rozmowy z tymi przemiłymi ludźmi.

Dobrem narodowym, z którego słyną Włochy jest piłka nożna obecna w każdej sferze życia publicznego i społecznego. Narodowość jest pojęciem abstrakcyjnym, ale kiedy pojawia się football lub kuchnia, to już w grę wchodzi umiłowanie do własnego miasta i tradycji. Nazwy włoskich klubów piłkarskich zna chyba każdy niezależnie od tego czy interesuje się footballem, czy nie. Rywalizacja w tej dziedzinie podobna jest do innej „obsesji” narodowej czyli opery i bardzo często ma uwarunkowania regionalne, które łatwo można zauważyć przemieszczając się z północy na południe. Najważniejsza jest miłość do różnego rodzaju widowisk, pokazów i rytuałów, niezależnie w którym miejscu Włoch mają one miejsce, dzięki temu podkreślana jest wartość życia towarzyskiego, prostoty i przyjemności.

Każdy turysta odwiedzający Włochy musi przekonać się czym jest passeggiata, czyli rytuał wieczornego spaceru, randki z pogawędką, flirtem lub nawet plotkowaniem między znajomymi. Na ulicach włoskich miast często można spotkać grupki nie tylko młodych ludzi oddających się esencji włoskiej towarzyskości. Z Włoch wywodzą się właśnie Święto Zakochanych – Walentynki, znane już w starożytności.

We Włoszech do osób młodszych lub rówieśników na powitanie i pożegnanie wystarczy powiedzieć ciao – cześć, natomiast do osób starszych piacere – coś na zasadzie „miło cię spotkać”, buongiorno – dzień dobry lub buonasera – dobry wieczór. Na pożegnanie wystarczy rzucić arrivederci – do widzenia. Po Włochach już po pierwszym kontakcie widać, że są przyjaźnie nastawieni, gdyż żywiołowo padają sobie w ramiona i przyjaźnie się całują. Włosi uwielbiają także komplementy, więc dobrze jest im powiedzieć czasami coś miłego, choćby dotyczącego zdrowego stylu życia, urody lub dobrego wychowania.

Prawdziwym zwyczajem jest we Włoszech picie mezzo – półtoralitrowej karafki winą będącej uzupełnieniem do posiłków, w obyczajowości Włochów picie wina leży w tradycji, niemniej jednak zbyt nadmierne korzystanie z tego trunku nie leży w dobrym tonie.

Obiady zwykle jada się w restauracjach o nazwie trattoria lub po prostu ristorante. Warto pamiętać o rachunku – il conto i dokładnym sprawdzeniu jego listy, gdyż w wielu restauracjach od każdej osoby pobierana jest dodatkowa opłata za nakrycie coperto, a szczegółowy spis zamówionych dań można sprawdzić prosząc o ricevutę – szczegółowy rachunek. Oprócz coperto pobiera się też dodatkową opłatę za obsługę servizo i jeśli nie jest ona wliczona w rachunek przyjmuje się, że wynosi około 10% kwoty do zapłacenia.

Turyści wybierający się do Włoch powinni mieć na uwadze, że tak samo jak w Grecji czy Hiszpanii normalnością jest popołudniowa sjesta, kiedy zamykane są sklepy, urzędy i instytucje, na zatłoczonych zwykle ulicach pozostają pojedynczy ludzie, a wszyscy udają się na zasłużony wypoczynek lub bardzo często krótką drzemkę. Podobnie nie należy się dziwić, że dla Włochów najważniejszym wydarzeniem dnia w tym czasie może być spożywanie posiłków, kiedy wszyscy wybierają się na obiad i zostawiają miejsca pracy.

Zwiedzanie kościołów i innych zabytków nie jest mile widziane w koszulkach bez rękawów, krótkich spódniczkach i krótkich spodenkach, dlatego w niektórych świątyniach można dostać jakieś ubranie na wierzchnie okrycie ciała.

Jeżeli turysta chce skorzystać z taksówki powinien znaleźć jeden z postojów, gdyż we Włoszech nie zatrzymuje się taksówek na ulicach.

Włosi z północy kraju są bardziej powściągliwi od mieszkańców południa, niemniej chętnie odpowiadają na pytania, udzielają pomocy, zawsze też poświęcą czas, żeby opowiedzieć zbłąkanemu turyście o mało znanym fakcie z życia historycznej postaci lub przedstawić swoją opinię na jej temat.

„Bella figura” – piękna sylwetka to domena Włochów czynnie uprawiających sporty, dbających o doskonałą infrastrukturę turystyczną i sportową. We Włoszech można aktywnie wypoczywać na kilka sposobów. Ze względu na bliskie położenie Alp wśród turystów niezwykle popularne są sporty zimowe, chociaż piękne krajobrazy można podziwiać zarówno zimą, jak i latem. Doskonale przygotowane trasy narciarskie dostępne są przy wszystkich liczących się kurortach zimowych, obsługują je sprawnie działające systemy wyciągów i gondoli pozwalające turystom na naprawdę aktywny wypoczynek, a nie czekanie w długich kolejkach. Wiele wyciągów i gondoli prowadzi na szczyty niezwykle malowniczymi trasami, bezpłatne skibusy rozwożą narciarzy i snowboardzistów po narciarskich terenach, a dogodne i przyjazne przemieszczanie się zapewnia doskonale rozwiązany system skipassów. Większość tras zjazdowych dysponuje wszystkimi stopniami trudności, w każdym kurorcie można nauczyć się jeździć na nartach, dla snowboardzistów przygotowano wiele szkółek oraz doskonałe rozwiązania do uprawiania tej dyscypliny w specjalnie wybudowanych snowparkach. Narciarze biegowi mają do dyspozycji wiele kilometrów niezwykle malowniczych tras, nie brakuje też innych form aktywnego wypoczynku związanych z zimą takich jak: śnieżny rafting, saneczkarstwo, hokej i kręgle na lodzie, curling, łyżwiarstwo, można też czynnie spędzać czas na krytych basenach czy wypoczywać w saunach i łaźniach parowych.

Piemont przyciągają swoją ofertą aktywnego spędzania czasu również latem. Turyści lubiący przebywać na świeżym powietrzu mogą wybrać się na piesze wędrówki, jeździć rowerem, latać balonem i na paralotni, niezwykle popularne jest kajakarstwo, jazda konna i wspinaczka oraz spływy kajakowe po rwących rzekach, rafting i kanioning. Popularne są wycieczki piesze po Alpach, turyści mają przygotowanych wiele szlaków z doskonale zorganizowaną bazą noclegową.

Kiedy najlepiej lecieć do Piemontu?
Ze względu na śródziemnomorski klimat Piemont jest regionem, do którego można jechać o każdej porze roku w zależności od tego czy wybieramy się na narty, czy chcemy wypoczywać w letnim okresie. Sezon narciarski trwa od grudnia do kwietnia, warto jednak pamiętać że kurorty narciarski są czynne przez cały rok, a na lodowcach można jeździć na nartach i snowboardzie także w lecie. Najspokojniejsze miesiące na nartostradach są od kwietnia do czerwca i w listopadzie. W planowaniu podróży należy wziąć pod uwagę fakt, że w okresie Bożego Narodzenia i Nowego Roku kurorty przeżywają największe oblężenie. W okresie letnim najcieplejszymi miesiącami są czerwiec, lipiec i sierpień ze średnią temperaturą powietrza wynoszącą 23-25°C. Turyści miłujący górskie wędrówki na ciepłą i słoneczną pogodę mogą liczyć od połowy maja do początku września.

Planując wakacje na terenie Piemontu warto pamiętać o takich wydarzeniach jak chociażby wrześniowy festiwal Settembre Musica uświetniany przez występy Narodowej Orkiestry Symfonicznej RAI, koncerty muzyki jazzowej i festiwale filmowe odbywające się w Turynie.

Jaka waluta obowiązuje we Włoszech i jakie są orientacyjne ceny?
We Włoszech obowiązuje wspólna dla całej Unii Europejskiej waluta – Euro. Konsekwencją tego są nieco wyższe ceny niż w Polsce, zwłaszcza jeżeli chodzi o posiłki w restauracjach i ceny związane z infrastrukturą narciarską i turystyczną.

Gdzie i jakie pamiątki kupić w Piemoncie?
Włochy to skarbnica różnego rodzaju pamiątek, niezależnie w który region trafimy. W miejscowościach wypoczynkowych i kurortach jest wiele sklepów z pamiątkami, na pewno można w nich znaleźć ciekawe upominki.

Turyści często w małych sklepach i na bazarach szukają antyków i biżuterii, które można kupić taniej niż w stolicy Włoch. Popularnością cieszą się wyroby kulinarne, szczególnie sery takie jak mozzarella, parmezan, gorgonzola czy mascarpone, a także wyborna wina Chianti, Amarone czy Marsala – mogą to być pamiątki przeznaczone do konsumpcji lub dla celów dekoracyjnych w specjalnie przygotowanych butelkach. W każdym sklepie z pamiątkami można także znaleźć suweniry poświęcone największym klubom piłkarskim. Symboliczną pamiątką mogą być miniaturowe włoskie budowle lub miniaturki z papieskimi akcentami. W poszczególnych regionach specyficzne pamiątki przybierają postać masek, koronek, kolorowego szkła czy wyrobów ceramicznych. Turyści o zasobniejszych portfelach mogą pokusić się o wyroby takich marek jak Gucci, Prada czy Armani. Warto pamiętać, że sklepy we Włoszech ze względu na sjestę otwarte są w godzinach: 9:00-13:00 i 15:30/16:00-19:30/20:00.

Jaki czas obowiązuje we Włoszech?
We Włoszech obowiązuje taki sam czas jak u nas.

Jak poruszać się po Piemoncie?
Po Włoszech bardzo dobrze przemieszcza się za pośrednictwem świetnie rozwiniętej kolei obejmującej swoim zasięgiem cały kraj, poszczególne odcinki pokonuje się bardzo szybko. Dobre połączenia kolejowe funkcjonują też na trasach z głównymi miastami w Europie, obsługuje je m. in. pociąg Pendolino i Eurostar Italia. Komunikacja autobusowa jest natomiast wolniejsza i obsługuje krótsze trasy.

Włoskie autostrady są szybkie i płatne, chociaż zdarza się, że w okresie świąt i sezonie letnim mogą być zatłoczone. Kierowcy nie mają obowiązku posiadania międzynarodowego prawa jazdy, a polskie ubezpieczenia komunikacyjne są uznawane. Kierowcę i pasażerów obowiązuje zapięcie pasów, brak kamizelki odblaskowej skutkuje mandatem. Warto też pamiętać, że we Włoszech obowiązują ostre przepisy dotyczące parkowania i niedostosowanie się do nich grozi szybkim odholowaniem samochodu i wysokim mandatem.

W kurortach narciarskich połączenia między dolnymi stacjami wyciągów i hotelami zapewniają bezpłatne skibusy zsynchronizowane z godzinami startu i zamknięcia wyciągów. Kierowcy powinni mieć na uwadze górski charakter regionu i zaopatrzyć się wcześniej w łańcuchy śniegowe, gdyż w wielu miejscach są wymagane..

Jakie są ograniczenia celne we Włoszech?
Przewóz towarów podlega ograniczeniom ilościowym na zasadach obowiązujących w UE, co oznacza w praktyce, że rzeczy osobiste i sprzęt na własny użytek nie podlega ograniczeniom celnym. W przypadku towarów można wwozić i wywozić do 200 szt. papierosów, 400 szt. cygaretek, 200 szt. cygar, 1 kg. Tytoniu, 10 l spirytusu, 20 l mocniejszego alkoholu, 90 l wina i 110 l piwa.

Jakie dokumenty potrzebne są w razie konieczności skorzystania z służby zdrowia we Włoszech?
W nagłych przypadkach turyści z Polski objęci są we Włoszech bezpłatną podstawową opieką medyczną. Opłaca się jednak wykupić polisę ubezpieczenia podróżnego, która w razie potrzeby umożliwi pokrycie kosztów bardziej zaawansowanego leczenia i transport medyczny. Jeżeli posiadamy ubezpieczenie prywatne należy zapoznać się z jego warunkami, gdyż w większości przypadków ubezpieczeniem objęte są koszty leczenia powyżej pewnych kwot, które należy samemu opłacić. Przed wyjazdem za granicę dobrze jest jednak w oddziale wojewódzkiego NFZ złożyć wniosek o wydanie Europejskiej Karty Ubezpieczenia Zdrowotnego, która jest dowodem posiadania takiego ubezpieczenia.

Ze względu na inną florę bakteryjną należy starannie wybierać restauracje lub jadać w hotelach i przestrzegać podstawowych zasad higieny. Turyści powinni pić wyłącznie wodę butelkowaną, ewentualnie gotowaną co najmniej 10 min. Szczepienia ochronne nie są wymagane i nie ma zagrożeń sanitarno-epidemiologicznych, niemniej przed wyjazdem warto sprawdzić czy szczepienia nie są zalecane sezonowo.